Met school naar Malta II; Nog een nieuwe en… beschoten (Shooting Accident)

In VWO 5 gaat elke leerling op werkweek naar Berlijn, Londen of Rome. Wij zouden echter de TTO-klas niet zijn als we proberen om dat te veranderen: Jazeker, het lukte ons om naar Malta te mogen! Het eiland dat bij de meeste mensen bekend staat als eiland van zon, zee, strand en een zeer rijke cultuur en historie met zowel Europese als Arabische invloeden. Bij vogelaars staat dit eiland echter ook bekend als het eiland van de vogeljacht. In de trektijd is het een hotspot voor trekvogels, maar helaas trekt dit dus ook vele jagers aan. Ondanks vele wetten rondom het jagen (enkel zomertortel en kwartel zijn legaal om te schieten), wordt er nog volop gejaagd op veel te veel andere soorten.

Woensdag 22 april, de vijfde dag alweer. Al voor Malta had ik besloten om af en toe vroeg uit m’n bed te gaan om te gaan vogelen. Het was er tot nog toe niet van gekomen, maar omdat woensdag niet een heel intensieve dag zou gaan worden, besloot ik om woensdag om iets voor zessen uit bed te gaan om langs de kust bij Pembroke (vlakbij St. Julians) te gaan vogelen. Daar aangekomen hoorde ik al snel de eerste Kleine Zwartkoppen, waarvan één mannetje zich mooi liet zien.

Kleine Zwartkop, Sardinian Warbler, Sylvia melanocephala

Kleine Zwartkop, Sardinian Warbler, Sylvia melanocephala

Verder lopend stootte ik plotseling een pieper op. Hard roepend had ik hem al snel gevonden, en in combinatie met het geluid was het niet moeilijk meer om tot een determinatie te komen: Roodkeelpieper! Ook deze soort had ik nog nooit gezien, en was dus m’n vijfde lifer van de week. Niet veel later werd hij vergezeld door nog twee soortgenoten, waarna ze gezamenlijk de zee opvlogen naar noord.

Niet veel later was het dit keer niet een vogel die ik tegen kwam, maar zo ongeveer het tegenovergestelde daarvan, namelijk een jager. Precies degene die ik níet had willen tegenkomen op Malta. Trouwens, andersom ook niet volgens mij, want hij keek me niet zo heel vriendelijk aan… Maar goed, het laatste wat ik wilde was m’n ochtend door een jager laten verpesten, dus hem zo veel mogelijk negerend vogelde ik ‘rustig’ (niet echt dus) verder tussen de vele Graszangers, Spaanse Mussen en m’n eerste Huiszwaluw van het jaar. Ik kwam hierbij nog veel meer jagers tegen, in totaal stonden er binnen een ruime kilometer in ieder geval 15 op de uitkijk, waarvan er in ieder geval één jager ook werkelijk geschoten heeft…

Graszanger, Zitting Cisticola, Cisticola juncidis

Graszanger, Zitting Cisticola, Cisticola juncidis

Tussen al deze jagers en ‘algemene’ soorten lukte het me natuurlijk ook nog om wat leuke soortjes te scoren. Zo vond ik al snel een Paapje en een Zwarte Roodstaart. Niet veel later vlogen er voor m’n voeten wat Graspiepers op, maar de leukste soort van de ochtend (na natuurlijk de roodkelen) was een Izabeltapuit, die zich op grote afstand heel even leuk liet zien. Verder vond ik nog een tweede Paapje, 2 Bonte Vliegenvangers en een tweede Baardgrasmus deze week, dit keer een mannetje, die helaas al snel de bosjes in dook.

De rest van de dag besteedden we met de klas in Valletta, waar er vanzelfsprekend niet veel soorten zaten. Cultureel genieten stond hier dan ook eventjes op één. Logisch ook, met de St. John’s Co-Cathedral, één van de mooiste kathedralen die ik ooit heb bezocht.

St John’s Co-Cathedral

De volgende dag, donderdag, gingen we mountainbiken. Onderweg lette ik natuurlijk wel wat op vogels, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Bijzondere soorten heb ik dan ook niet gezien, ondanks de prachtige natuur bij de Dingli Cliffs en Buskett Gardens.

Vrijdag 24 april was de laatste mogelijkheid om vroeg uit m’n bed te gaan, dus dat deed ik dan ook maar. Het weer zag er echter niet heel veelbelovend uit: Het regende, en toen ik een stukje had gelopen, zag ik het ver weg ook onweren. Maar het was de laatste keer dat ik kon, dus ik gokte erop dat het droog was. Een goede gok, want het was droog toen ik aan kwam bij Pembroke. Daarnaast leek het ook vol te zitten met vogels. Zou ik zoveel geluk hebben dat ik een heuse fall* mee zou maken? Het leek er wel op, want binnen de kortste keren stootte ik een stuk of 20 Boompiepers op, vele Tapuiten, en pikte ik er één Duinpieper tussen uit. Ondertussen zag ik dezelfde jager als woensdag ‘zijn’ bosje uitlopen, iets pakken, en weer teruglopen. Omdat ik een foto van een jager wilde hebben, maakte ik een foto van hem, zonder dat hij het zag.

*Een fall is het verschijnsel dat er op één plek plotseling heel veel gestrande trekvogels landen (meest zangvogels). Een extreem voorbeeld hiervan is de fall in Lowestoft (Engeland) in 1965, waarbij een heel dorpje bijna letterlijk overspoeld werd door zangvogels.

De jager, The hunter

Rustig verder de omgeving afstruinend, hoorde ik drie knallen, en zag ik een Zomertortel naar beneden zweven. Bah, wat vreselijk om te zien hoe zo’n prachtige vogel wordt neergeknald. Verder zoekend naar meer, kwam ik uiteindelijk langs de bosjes waar de jager moest staan. Bewust bleef ik op wat afstand van de bosjes, maar opeens hoorde ik een knal en iets in m’n been prikken. Natuurlijk schrok ik me kapot, want dat betekende dus gewoon dat ik in m’n been geschoten was. Bij een schuurtje bekeek ik m’n been, en ja, er zat een rond, zwart dingetje in m’n been. Direct terug naar het hotel dus. Maar, teruglopend liep ik parallel aan de bosjes, waar ik de jager zag staan. Toen ik iets riep van: “Man, you shot me in my leg”, kwam hij, al scheldend, de bosjes uitgelopen naar me toe lopen, ondertussen mij keihard beledigend. Toen hij voor me stond, vroeg hij eerst van: “Ey, you wanna fight me”, en sloeg me toen één keer in m’n gezicht. Gelukkig ging hij daarna terug naar zijn jachtplek in de bosjes, ondertussen nog steeds schreeuwend van: “Next time I’ll kill you”, en al dat soort dingen.

Terug in het hotel ben ik samen met m’n leraar eerst naar de dokter geweest. Die stuurde me door naar het ziekenhuis, waar na lang wachten een röntgenfoto van m’n been werd gemaakt. Hieruit bleek dat er één kogeltje in m’n been zat, gelukkig aan het oppervlak. Dat kwam volgens de doktoren omdat het kogeltje waarschijnlijk via de grond m’n been geraakt heeft. Het kogeltje werd er niet uit gehaald, omdat het volgens de doktoren niet kon gaan ontsteken. Ondertussen was de politie erbij gehaald, waarna ik nog een paar uur bezig geweest ben met het hele verhaal doen, onder andere aan een heuse ‘court expert’. Uiteindelijk waren we om 4 uur ‘s middags klaar met het hele gedoe…

Zo eindigde de Malta-reis op een nogal rare manier. Zeker toen bleek dat de Maltese pers het opgepikt had en het overal in de kranten stond. Ik was zelfs breaking news in de grootste krant van Malta, The Malta Times. Zaterdag hoorde ik via m’n opa en oma dat de jager, aan de hand van mijn foto, is opgepakt. Hij heeft een boete gekregen van €1000 of €2000, is vrijgelaten op een borgtocht van €300 en mag het land niet verlaten. Ondertussen had ook de Nederlandse pers hier lucht van gekregen, waarna het uiteindelijk ook RTL Nieuws, Nu.nl, Telegraaf.nl en Refdag.nl stond. Heel raar om op die manier in het nieuws te zijn.

Vanzelfsprekend heb ik vrijdagmiddag niet meer gevogeld. Aangezien we zaterdagochtend alweer het vliegtuig terug naar Nederland moesten, heb ik ook zaterdag niet meer kunnen vogelen. Zo eindigde een prachtige reis naar Malta. Met vijf nieuwe soorten heb ik natuurlijk helemaal niets te klagen. Behalve dan dat de reis nogal vreemd eindigde…

———————————————————————————————————————————

Because I guess some Maltese will be reading this blog too, to get some information about the shooting accident, I will give a short summary about the incident in English too:

Friday, when I was birding, I saw a hunter walking out of some bushes to grab something. Thereafter, he walked back to his little hunting place in the bushes. In that time, I managed to take a photo of him, without him seeing me taking the picture. 15 minutes later, I was walking parallel to ‘his’ bushes, when I suddenly heard a ‘bang’ and something stinging in my leg. When I saw something black in my leg, I knew I had to go back to the hotel. While walking back, I walked on a path parallel to the hunter’s bushes, when I saw him standing. I shouted at him: “Man, why did you shot me”, and then he came from his hunting place running to me, while insulting me. When he stood before me, he first asked “Do you wanna fight me”, before slapping me once in the face. Luckily, he walked back to his bushes, but still saying things like: “Next time I’ll kill you”.

Back in the hotel, I went, together with my teacher, to the GP station, where they sended me to the hospital. After waiting a very long time, a X-ray was taken, on which you could see the little pellet was at the surface of my leg. They didn’t get it out, because according to them, there was little chance on inflammation. Meanwhile, the police had been taken. I had to tell my whole story many times, before also telling it to a court expert. At 4 o’clock, we were finally finished with the whole hassle.

As you guys know, it even got into the newspapers of Malta, where it even was breaking news. It also got on some big Dutch news sites. Back in The Netherlands, the pellet has been taken out of my leg, because it already began inflammating. After that, I read the hunter had been arrested, though I suppose the Maltese already know that side of the story. So, please don’t only believe what the newspapers are saying about the incident, because not everything is true.