Vandaag weer met een Boomvalk-excursie naar de Reeuwijksche Plassen geweest. Net als altijd liepen we in ongeveer 3,5 uur de surfplas rond.
Het eerste gedeelte viel ons op dat de eenden bijna allemaal aan de achterkant van de plas zaten, waarschijnlijk door de harde en koude oostenwind. Het begin liepen we dan ook erg snel af, waarbij enkel veel tjiftjafs wel leuk waren. Aangekomen bij de vlonder, hoorden we eindelijk de eerste waterral van de dag. Een tijdje later zouden een tweede en een derde volgen. Verder zagen we vanaf hier meerdere dodaarzen, brilduikers en velerlei eendensoorten als tafel-, slob-, krak- en kuifeend, smient en wintertaling.
Brilduikers, Common Goldeneyes, Bucephala clangula (Foto: Johannes Luiten)
Hetzelfde beeld zagen we vanaf de kijkhut en wat andere punten die over de plas uitkeken. Vanaf één van deze punten zag ik echter, terwijl ik de eenden aan het afzoeken was, plotseling een velduil m’n beeld binnen vliegen! Supergaaf! We konden hem lang volgen, totdat hij uiteindelijk richting het zuiden verdween.
Velduil, Short-Eared Owl, Asio Flammeus (Foto: Johannes Luiten)
Niet veel later kwamen we bij de weilanden waar het afzoeken van de ganzen op halsbanden kon beginnen. Eerst vloog er echter nog een mooi vrouwtje blauwe kiekendief over, en even later volgde een hele late groep van 14 ooievaars! Tussen de ganzen vonden we 3 grauwe ganzen en 2 kolganzen met kleurringen. Het laatste stukje leverde nog wat brilduikers en dodaarzen op, waardoor we op respectievelijk 14 en 16 uit kwamen.
Blauwe Kiekendief, Hen Harrier, Circus Cyaneus (Foto: Johannes Luiten)
Na de excursie reden m’n opa en ik samen met Arie v/d Grond richting Alphen, om de Afrikaanse Woestijngrasmus te herkansen. Een herkansing zou prettig zijn, zeker omdat ik hem woensdag niet echt goed gezien had.
De eigenaar van de akkers, een kaasboer, is nog altijd zo gastvrij om ons vogelaars toe te laten op zijn land. Dat blijkt ook wel uit het bord hieronder:
Van ver zien we de grote groep vogelaars al staan, en na een stevige wandeling door zeiknatte weilanden komen we aan bij de groep, waar ik heel even de woestijngrasmus zie. Meer is het niet, want hij duikt direct weg in de slootkant.
Als ik een tijdje sta in de grote groep vogelaars, lijkt het een tijd lang dat ik de verkeerde plek heb gekozen, want de mensen die de zon in de zij hebben, roepen constant dat ze hem zien. Na een tijdje begint het me toch wel wat te lang te duren, maar ik wil m’n plekje vooraan niet opgeven. Dat blijkt een hele goede keuze te zijn, want niet veel later zien we hem dan eindelijk omhoog kruipen, en regelmatig bovenin de begroeiing zitten, waar hij zich fenomenaal laat zien. Met het geweldig mooie licht zijn de gele iris en de mooie geelbruine bovenkant prachtig te zien.
Afrikaanse Woestijngrasmus, African Desert Warbler, Sylvia Deserti
Afrikaanse Woestijngrasmus, African Desert Warbler, Sylvia Deserti
Als hij na een tijdje weer voor lange tijd het riet in duikt, besluiten we terug te gaan naar de auto, want thuis wacht nog wat huiswerk. In ieder geval kunnen we terug kijken op een supermooie dag met een aantal geheel onverwachte soorten en een prachtige Noord-Afrikaanse zeldzaamheid.
Vogelverhalen 
Hoi Mark,Weer een leuk geschreven verhaal. Net op het nieuws gehoord dat de kaasboer het land heeft afgesloten vanwege een nieuwe uitbraak van vogelgriep in de omgeving ( Zoeterwoude). We hebben dus geluk gehad.Opa